Παλιά οι διαδρόμοι του μπόουλινγκ ήταν ξύλινοι. Το πρόβλημα με τους ξύλινους διαδρόμους ήταν το κόστος και η δυσκολία συντήρησης. Έτσι δημιουργήθηκαν οι συνθετικοί διαδρόμοι, που χρησιμοποιούνται σήμερα.

Επειδή όμως οι μπάλες είναι βαριές, και η τριβή μεγάλη, για να μην χαλάνε προστέθηκε ένα ελαφρύ στρώμα λαδιού στην επιφάνεια των διαδρόμων.

Στο λάδι οι μπάλες γλυστράνε και δεν στρίβουν. Εκεί που τελειώνει το λάδι, οι μπάλες μπορούν και στρίβουν. Έτσι άρχισαν να δημιουργούνται τα λαδώματα.

Φτιάχτηκαν μηχανήματα που προγραμματιζόταν το που και πόσο λάδι θα βάλουν στον διάδρομο, ώστε να πάνε πιο συχνά οι μπάλες στο σωστό σημείο, και έτσι να αυξηθούν τα στράικ.

Στις μέρες μας είναι ολόκληρη επιστήμη. Έχει μεγάλη σημασία το μοντέλο της μηχανής που λαδώνει, η μάρκα και η ποιότητα του λαδιού, η μάρκα και η ποιότητα του καθαρίστικού, η ποσότητα του λαδιού, το μήκος του λαδώματος, η αναλογία του λαδιού μέσα προς έξω και πολλοί ακόμα παράγοντες.

Και πόση σημασία παίζει το λάδωμα;

Βασικά το λάδωμα καθορίζει το επίπεδο των σκορ ενός τουρνουά.

Ναι σωστά το καταλάβατε. Ο ίδιος παίχτης, αν υποθέσουμε ότι διαθέτει τον κατάλληλο εξοπλισμό, δηλαδή τις κατάλληλες μπάλες για όλες τις συνθήκες, θα διακυμανθούν τα σκορ του αναλόγως το επίπεδο δυσκολίας του λαδώματος.

Ας πάρουμε τους παράγοντες έναν έναν για να τους εξηγήσουμε, καθώς και την επίδρασή τους πάνω στο παιχνίδι.

Σχήμα:

Κάποτε δινόταν πολύ σημασία στο σχήμα του λαδώματος, υπήρχαν διαφορετικά ονόματα, αλλά τελικά έχουν κατασταλλάξει σχεδόν όλα τα λαδώματα σε παρόμοιο σχήμα. Μερικοί θα το πουν block, άλλοι πυραμίδα. Αλλάζει λίγο το σχήμα στην κορυφή του λαδιού, αλλά γενικά είναι το ίδιο πράγμα. Στην μέση του διαδρόμου υπάρχει περισσότερο λάδι, ενώ στα εξωτερικά σημεία του διαδρόμου υπάρχει λιγότερο. Σε όλα τα τουρνουά θα υπάρχει τοιχοκολλημένο διάγραμμα του λαδώματος. Δεν χρειάζεται καμία ιδιαίτερη γνώση να το διαβάσει κανείς, φαίνεται γραφικά σε ποια σημεία υπάρχει περισσότερο λάδι και που τελειώνει. Όπως είναι λογικό, εκεί που υπάρχει πολύ λάδι η μπάλα δεν θα στρίψει, ενώ εκεί που υπάρχει λιγότερο, η μπάλα μπορεί να αρχίσει να στρίβει.

Μήκος:

Το μήκος του λαδώματος είναι βασικός παράγοντας για την επιλογή της μπάλας αλλά και της γραμμής που θα παίξει πάνω στον διάδρομο.

Είναι απλή η λογική, όσο πιο μακρύ είναι το λάδι, τόσο πιο πολύ ώρα θα πάει ίσια, και τόσο πιο λίγο χώρο έχει για να στρίψει.

Το μήκος μετριέται σε πόδια. Ο διάδρομος έχει 60 πόδια μήκος, και τα λαδώματα κυμαίνονται από 30 έως 50 πόδια. Πριν 5 χρόνια τα 40 πόδια και πάνω θεωρουνταν μακρυά, ενώ 34 και κάτω θεωρούνταν κοντά. Στις μέρες μας τα 43 και πάνω θεωρούνται μακρυά και 38 και κάτω θεωρούνται κοντά. Σε μερικά χρόνια ακόμα μπορεί και πάλι να έχουν αλλάξει τα δεδομένα.

Ποσότητα:

Η ποσότητα του λαδιού επηρρεάζει το πως θα μεταφερθεί το λάδι όσο παίζονται οι διαδρόμοι. Εαν είναι πολύ το λάδι, χρειάζεται πιο "λαδόμπαλα" δηλαδή με πιο πορώδης και πιο τραχιά επικάλυψη, ώστε να δημιουργήσει αρκετή τριβή για να στρίψει. Επίσης κατά πάσα πιθανότητα θα πασαλειφθεί το λάδι προς το στεγνό κομμάτι του διαδρόμου κατά την διάρκεια των αγώνων.

Εαν είναι λίγο το λάδι, χρειάζεται μία πιο γυαλιστερή μπάλα, ώστε να μην δημιουργεί τριβή πριν την θέλουμε, και να μην στρίβει νωρίς.

Αναλογία:

Η αναλογία του λαδιού από μέσα προς τα έξω είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας στο σκορ ενός αγώνα.

Αν η αναλογία είναι 5:1 ή και παραπάνω, τότε το λάδωμα λέγεται house, δηλαδή αυτό που συναντάται πιο συχνά στα μπόουλινγκ.. Με τέτοιες αναλογίες, δίνεται περιθώριο λάθους στον παίχτη, όπου αν αστοχήσει λίγο, έως πολύ, από την διαφορά στην ποσότητα του λαδιού που θα συναντήσει η μπάλα, θα διορθώσει την πορεία μόνη της, έτσι δίνοντας πολλά στράικ.

Αν η αναλογία είναι από 3.5:1 έως 5:1, τότε η kegel, μία εταιρία που παράγει μηχανές λαδώματος κλπ, το ονομάζει challenge, δηλαδή πρόκληση. Σε τέτοιες αναλογίες το περιθώριο λάθους περιορίζεται σε λίγα μόνο πηχάκια στο break point (το σημείο που "σπάει"), αναγκάζοντας τον παίχτη να παίξει καλύτερα για να πάει η μπάλα του στο σωστό σημείο.

Αν η αναλογία είναι από 3,5:1 και κάτω τότε ονομάζεται "sport" δηλαδή αθλητικό. Όνομάζεται έτσι επειδή τέτοιες αναλογίες παίζουν στο PBA (οι επαγγελματίες), και το περιθώριο λάθους είναι πολύ μικρό, ένα πιχάκι ίσως.

Αν η αναλογία είναι 1:1, το ονομάζουμε "flat" δηλαδή επίπεδο. Εδώ όσο έχει στην μέση έχει και στις άκρες, και είναι το πιο δύσκολο λάδωμα από όλα.